© copyright s.v.Tivoli

Wedstrijdverslag - 21 (25 april 2015)

TIVOLI VE1 - Brabantia 2-3

Twee dagen voor Koningsdag stond voor de koningen van de wisselvalligheid alweer de laatste competitiewedstrijd van het seizoen op het programma. Een wedstrijd die zou bepalen of de Tivolianen dit seizoen meer wedstrijden zouden winnen dan verliezen of vice versa. De cijfers voorafgaand aan de wedstrijd waren 9-1-9 en met een minieme nederlaag in de heenwedstrijd was alles mogelijk tegen d’n Brab. Waar Brabantia naar verluid in de heenwedstrijd pas in de laatste minuut de score opende, kon Bert ditmaal na vijf minuten voor het eerst vissen. Een schot onder hem door belandde tegen de touwen. Ook de Tivolianen hingen daarna in de touwen, de spreekwoordelijke dan welteverstaan. Want hoewel beide teams niet veel voor elkaar onder deden stond er bij rust 0-3 op het scorebord. Wie aanvalt moet nooit zijn verdedigende stellingen vergeten en dat was precies wat er bij de 0-2 wel gebeurde. Een snelle counter leidde na een kwartier wederom tot een lage schuiver tegen diezelfde touwen: 0-2. Het leek in die fase wel op een voorproefje van de bokswedstrijd tussen Mayweather en Pacquiao, want binnen vijf minuten na de 0-2 kregen de Tivolianen de volgende tik te incasseren. Een voorzet (of was het een schot?) werd door Bert verkeerd ingeschat en belandde in de inmiddels beruchte touwen. De Tivolianen probeerde wel linkse en rechtse directen uit te delen, maar de dekking van d’n Brab was van voldoende niveau. Zo werd er met een flinke achterstand gerust en zag het er naar uit dat de veteranen voor het eerst meer wedstrijden zouden verliezen dan winnen in een seizoen. In de rust zijn de veteranen weer opgelapt en zij zouden nog een helft alle krachten aanspreken om de laatste loodjes tot een goed einde te brengen. En dit leek zowaar te gaan lukken, maar later zou blijken dat hierbij de nadruk voornamelijk op “leek” zou liggen. Na acht minuten besloten Ferry en Frans samen druk te zetten. Het leverde meteen balbezit voor Frans op. De keeper werd uitgekapt en wederom belandde de bal in dezelfde touwen als in de eerste helft. Dat niet iedereen begreep dat alleen de mannen in de opvallende shirts, genaamd keeper, de bal met de hand mochten beroeren kwam Brabantia duur te staan. De tweede helft was nog geen kwartier onderweg toen de bal door een handsbal op de stip kwam te liggen. Perry nam zijn verantwoordelijkheid en schoot zijn vierde treffer tegen, u raadt het waarschijnlijk al, dezelfde touwen: 2-3. Was er hier sprake van matchfixing of een act waar Harry Houdini nog een puntje aan kon zuigen? Dat laatste was zeker niet het geval, want ondanks herhaaldelijk aandringen van de Tivoliaanse voorwaartsen werd het net niet meer gevonden. Hierdoor resulteerde de twintigste en laatste wedstrijd van het seizoen in de tiende nederlaag. Tien nederlagen in twintig wedstrijden. Of dit consequenties zal hebben voor komend seizoen en of er een of meerdere koppen zullen rollen, zal deze zomer uitwijzen. Feit is wel dat de veteranen nog het Frans Mink toernooi, een internationaal toernooi bij Wilhelmina Boys en een “trainingskamp” in Antwerpen voor de boeg hebben om het seizoen een goed einde te geven. Maar nu overheerst vooral de zure nasmaak van de competitie waarin de Tivolianen van maar liefst vijf tegenstanders niet hebben weten te winnen. Volgend jaar ook weer van de partij: de webryder, Marc van Hout